Nikt z nas nie lubi placic rachunkow i ja nie jestem wyjatkiem, tym bardziej, ze nasze miesieczne ‘oplaty za zycie’ stanowia 3/4 moich obecnych zarobkow (nie wliczajac wynamu mieszkania). Jednak nie o pieniadzach chcialam pisac, a o trudnosciach w ich wydawaniu:)

Okazalo sie bowiem, iz nie mozna oplacic wszystkich rachunkow w Santa Cruz za jednym zamachem:

* oplata za ‘condominium‘ (basen, sprzataczki, ochrona itp.) + woda – w Banco Los Andes

* oplata za prad – w Banco Bisa

* czynsz – w Banco Mercantil Santa Cruz

* gaz + TV+internet wliczone sa w czynsz

* ubezpieczenie medyczne – w biurze Alianza.

W ciagu kilku miesiecy nastapilo kilka zmian – wlasnicielka mieszkania zgodzila sie, bysmy placili jej czynsz w gotowce (jej mama mieszka 2 pietra nizej, wiec zanosimy pieniadze do niej). Przyznam, odetchnelam ulga, bowiem nie tylko nie musialam czekac w kolejce w kolejnym banku, ale rowniez nie musialam spacerowac sama po Santa Cruz z 700$ w torbie…

Kiedy moj ubezpieczyciel zmienil adres i okazalo sie, ze jego nowe biuro jest po drugiej stronie miasta, dostalam mozliwosc placenia przelewem w boliwianos, ale tylko w banku Mercantil Santa Cruz (witamy z powrotem!). Uwierzcie, bardziej oplacalne jest w Boliwii poslugiwanie sie amerykanska waluta niz ta wlasciwa, bowiem moje oplaty przeliczano z dolara po niekorzystnym kursie.

Wczoraj, po pietnastu minutach w kolejce okazalo sie, ze Bank Bisa zniosl mozliwosc placenia za prad, i teraz trzeba to robic w placowkach ‘Fassil’ (Fondo Financiero Privado). Przyznam, nazwa kojarzaca sie z ‘facil‘, co oznacza ‘latwo’, brzmiala zachecajaco, wiec nie tak straszne wydawalo mi sie przejscie tych kilku przecnic wiecej. W jasnym, pachnacym nowoscia i klimatyzowanym wnetrzu otwarte byly 2 kasy, a przy nich stali klienci. Ja bylam trzecia! Poprzednio w banku mialam 15 numerkow przed soba, wiec tym razem powinno pojsc szybko, pomyslalam.

Mylilam sie jednak bardzo. Po 10 minutach te same dwie osoby wciaz zalatwialy swoje interesy, a siedzenia za mna zaczely sie zapelniac. Po chwili, jeden z klientow zakonczyl transakcje, ale na ekranie wyswietlil sie inny numerek niz moj, i do kasy podeszla starsza pani. Kiedy odwrocilam sie i zobaczylam, ze wszystkie osoby w kolejce sa seniorami, wowczas mnie oswiecilo – maszyna wydaje inne numerki dla ‘zwyklych ludzi’ inne dla seniorow i kobiet w ciazy. Niby ok, ale gdy pomyslalam, ze te wszystkie osoby za mna, zostana obsluzone przede mna, troche sie zdenerwowalam. Nie uszlo to uwadze obslugi i podszedl do mnie jeden z pracownikow z zapytaniem, czy wszystko w porzadku. Kiedy odparlam, ze czekam za dlugo, pan znizonym glosem powiedzial, ze po drugiej stronie ulicy w aptece znajduje sie jeszcze jedna kasa, do ktorej nie powinno byc kolejki. A jak bedzie, to zawsze moge wrocic.

Kiedy przekroczylam prog apteki, czulam sie jakbym odkryla miejsce, o ktorym nikt nie wie (lub malo kto, bo za mna do apteki weszla nasza sasiadka:) i nawet kasjerka zapytala sie, skad wiem o tym miejscu:)

Po minucie, bylam juz w drodze do domu.

***

None of us likes to pay bills, and I’m not the exception, especially that our monthly ‘living fees’ take three quarters of my current earnings (excluding the rent). But not about the money I wanted to write, but about the difficulties in their spending!

In Santa Cruz, we can’t pay bills in one bank – each bill needs to be payed separately. Therefore,

*  ‘condominium‘ fees (swimming pool, cleaners , security, etc. ) + water – in Banco Los Andes .
* electricity – in Banco Bisa
* rent – in Banco Mercantil Santa Cruz
* gas + TV + Internet are thankfully included in the rent
* my medical insurance – in Alianza office.

There has been a few changes over last months – landlady agreed that we pay rent in cash and bolivianos to her mother, who lives in the same building. I admit, it was a relief, because not only I don’t have to wait in line at another bank, but I also don’t have to walk alone on the streets of Santa Cruz with $ 700 in my bag …

When my insurance company changed the address and it turned out that its new office is on the other side of the city, they gave me the option to pay by bank transfer in bolivianos, but only in the bank Mercantil Santa Cruz (welcome back!). Believe me, HANDLING American currency in Bolivia is more profitable than  Bolivian bolivianos, as my payment is exchanged at an unfavorable rate.

Yesterday it turned out that it’s impossible to pay for electricity in Bisa Bank, and now I have to do it in ‘Fassil‘ (Fondo Financiero Privado). I must admit, the name sounded pleasantly as ‘facil ‘ in Spanish means ‘easy’, so even after waiting 15 min in Bisa, it didn’t seem too terrible to walk these 2 blocks further. Inside the bright, new and air-conditioned ‘Fassil’ there were 2 cashiers attending two customers. I was the third one! Previously in the bank I was 15th, so this time it should go quickly, I thought.

Boy, was I wrong! After 10 minutes, the same two people still occupied cash desks, and the seats behind me began to fill up. After a while, one customer finished, but the screen showed different number than mine, and some old lady rushed to the desk. When I turned back, I saw that all the people in line are seniors and it dawned on me that the tickets machine has 2 options  – for ‘ordinary people’ and for seniors and pregnant women. Normally that seems fair, but when I thought that all the people behind me will be served before me, a got a bit frustrated. That caught the attention of one of the ‘Fassil’s’ employers, who came over to me, asking if everything was okay. When I told him what was my problem, he said in a low voice, that there is a one cashier on the other side of the street at a pharmacy and if there are queues too, I could always come back.

When I passed the thresholds of the pharmacy, I felt like discovering a place that no one knew about (or hardly anyone, as one of our neighbours just came in:) and even the cashier inquired, how do I know about this place:)

After a minute I was on the way home.