Cotoca’s Secret Ingredient *** Sekretny składnik obiadu w Cotoce

Kolejny raz zawitaliśmy w Cotoce, tym razem z okazji Bożego Ciała, w sam raz na obiad. Dzień był ciepły i słoneczny, wiec milo było posiedzieć sobie na dworze, w jednej z rodzinnych restauracji obok głównego placu. Przy jednym ze stołów rozstawionym wprost na chodniku, z widokiem na kościół.

So we went to Cotoca again, this time to celebrate Corpus Christi and just in time for lunch. The day was warm and sunny, so it was nice to sit outside, in one of the mamas & papas restaurants nearby the main square, with the view on church. We sat at one of the tables put directly on the sidewalk.

Obiad w Cotoce

Obiad w Cotoce

Lunch in Cotoca

Jak zwykle zamówiliśmy —> sosnos i arepas, ale postanowiliśmy także spróbować pięknie pachnącego majadito, gotowanego na ogniu w wielkim blaszanym garze. W karcie dan były również szaszłyki z mięsa wołowego oraz żeberka, wprost z rusztu (paquumuto?), ale sobie darowaliśmy, bo mięso zawsze wydaje nam się za twarde.

As usual, we ordered some sosnos and arepas, but decided to also try a tasty looking majadito, cooked on the fire in a big tin pot. They also offered skewers of beef and ribs, straight from the grill (paquumuto?), but we gave it a pass as the meat usually is too hard for us to bite. 

DSCN0270

Lunch in Cotocasonso

DSCN0269

majadito

majadito

Za to do picia zamówiliśmy sobie zbyt słodkie, ale orzeźwiająco zimne mocochinchi, czyli kompot z suszonych brzoskwin.

To drink we ordered a very sweet but refreshing mocochinchi.

mocochinchi

mocochinchi

Cały obiad kosztował nas jakieś 20 bs. od osoby, a majadito było najlepszym, jakie miałam okazje kiedykolwiek spróbować. Na sam koniec, Freddy zauważył cos, co mogło być ‘sekretnym składnikiem’ tego dania – kucharka jak nigdy nic zgarnęła resztki z innych talerzy do wielkiego gara. I zamieszała:)

The whole lunch cost us about 20 bs. per person, and majadito was the best I’ve ever eaten. At the end, Freddy noticed something that could have been the ‘secret ingredient of’ this dish – the cook had scooped the leftovers from the other plate to the big pot. And stirred it in :)

Nie zostało nam nic innego, niż odwiedzić naszego znajomego leniwca – innego ‘sekretnego składnika’ Cotoki.

There was nothing more left for us but to visit our old friend – the sloth – Cotoca’s secret ingredient.

leniwiec z Cotoki

leniwiec z Cotoki

P.S. Co ciekawe, pomimo święta religijnego, miasteczko było całkiem wyludnione i… o wiele przyjemniejsze niż w niedziele./ P.S. Despite the religious holiday, the town was quite empty and… nicer than on busy Sundays.

Cotoca

Cotoca

Lunch in Cotoca

Lunch in Cotoca

Can you spot the sloth?/ Znajdziecie leniwca?

Where is sloth?

.

Sonso & Arepa – Bolivian Snacks *** Przekąski boliwijskich tropików

Już ponad dwa tygodnie minęły od Pierwszego Festiwalu Sonso i Arepy w Cotoce, ale jakoś czasu zabrakło na wcześniejszą relacje. Kulinarne tradycje Santa Cruz warte są jednak opisania!

More than two weeks have passed since the First Festival of Sonso and Arepa in Cotoca, but I haven’t have time to write about it earlier. However, these culinary traditions of Santa Cruz are worth to describe!

sonso & arepa

Z czym to sie je?/ So, what are they?

Sonso (lub zonzo), to puree z juki zmieszane z serem typu ‘chaqueño‘ lub ‘menonita‘ (białym niepasteryzowanym) którym oblepia się patyk, a następnie przypieka na grillu. Jak dotychczas najlepsze sonsa jedliśmy właśnie w Cotoce – przygotowywane wprost na ulicy, ale można ich spróbować w każdym mniejszym miasteczku boliwijskich tropików oraz Cabanas de Rio Pirai w Santa Cruz de la Sierra. Sonso można zrobić samemu: kupujemy korzeń juki, obieramy, kroimy, rozgotowujemy, wyciągamy ‘sznurek’ ze środka, robimy puree, dodajemy starty ser – najlepiej zmieszać twardy suchy aromatyczny ser z ciągnącą się mozarella. Można tez rozrobić mączkę z juki z jajkiem, woda i serem. Tak przygotowaną masą (ważne żeby się lepiła) oblepiamy patyk i delikatnie grillujemy lub przypiekamy w piekarniku. Delicioso!

Sonso (or zonzo), is the yucca puree mixed with cheese (chaqueno ormenonita type), sticked to a stick and then browned on the grill. So far, the best sonsos we ate in Cotoca – prepared directly on the street, but you can try them in every tropical town and in Cabanas de Rio Pirai in Santa Cruz de la Sierra. You can also try making sonso at home : buy yucca root, peel it, cut into pieces, overcook it, pull the strings from the inside, puree it and add some grated cheese – the best is to mix some hard aromatic and salty cheese with mozzarella. You can also mix some yuca flour with egg and water and cheese. Stick such sticky mass to a stick and gently grill sonsos or stick them in the oven. Delicioso!

sonso & arepa

sonso & arepa

Arepa, to mały placek z maki kukurydzianej i sera (takiego samego jak w sonso). Smażony na patelni lub tradycyjnie na blasze nad ogniskiem, jak naleśnik:) Pyszny, ale jego smak zależy od rodzaju sera – im bardziej wyrazisty, tym lepiej!

Arepa is a small pancake made with corn flour and cheese (as in sonso), fried in a pan, traditionally over the open fire. Delicious,  but its taste depends on the type of cheese that is used – the more strong, the better!

sonso & arepa

sonso & arepa

Takimi oto smakołykami zajadaliśmy się w Cotoce, w gwarnej ulicznej kafejce. Było to nasze niedzielne śniadanie, które zapijaliśmy boliwijskim… piwem:) Nie powiem, ze było to najzdrowsze rozpoczęcie dnia, ale raz na rok można, co nie?

Such delicacies we ate last time in Cotoca, in the busy ‘pop – up’ street cafe. It was our Sunday breakfast, which we flushed down with Bolivian beer :) I can’t say that it was the healthiest start to the day, but once a year you can treat yourself, can’t you?

DSCN0088

Ucztującym przygrywały tradycyjne kapele, a Misski Tradycji pozowały do zdjęć z największym sonso na świecie. Działo się, oj działo! Nigdy nie widzieliśmy takiego tłumu w malej Cotoce! A im więcej ludzi, tym więcej okazji do zdjęć!

The festival’s visitors could enjoy their meal listening to traditional bands, and admire Misses of Tradition, posing for pictures with the largest sonso in the world! We haven’t seen such a crowd in a small Cotoca ever! And the more people, the more opportunities for photos:)

sonso & arepa

sonso & arepa

sonso & arepa

sonso & arepa

sonso & arepa

DSCN0107

Our neighbour from Santa Cruz!

Zresztą, wszystkiemu przyglądał się z zaciekawieniem również nasz znajomy Jasiu Wędrowniczek, z wysokiej gałęzi drzewa toborochi.

Even our old friend – Wandering Sloth was watching this colourful and noisy human wave with interest (or confusion) from the high branches of toborochi tree.

sloth

sonso & arepa

DSCN0114

DSCN0082

DSCN0081

DSCN0083

DSCN0110

DSCN0115

DSCN0113

Las Cabañas del Río Piraí *** Odpoczynek nad rzeką w Santa Cruz

Cabañas del Río Pirai to dzielnica pokrytych strzecha restauracji położonych wzdłuż brzegu rzeki Pirai, gdzie Cambas (mieszkańcy Santa Cruz) bawią się i / lub relaksują. My postanowiliśmy odwiedzić te jedna z największych atrakcji turystycznych miasta w ostatnia sobotę, ponieważ pogoda nie sprzyjała dłuższym wojażom, a nie chciało nam się siedzieć w domu.

DSCN0039

Cabañas położone są na terenie bylego Jardin Botanico (Ogrodu Botanicznego), założonego przez słynnego przyrodnika Noela Kempffa (którego imię nosi piękny acz trudno dostępny park narodowy Noel Kempff Mercado). W 1984 roku wzburzone wody rzeki całkowicie zniszczyły ogród botaniczny i wiele okolicznych dzielnic, takich jak Sirari i Equipetrol. Ogród Botaniczny znajduje się dziś wzdłuż autostrady do do Cotoca (kliknij tu).

Dojazd do Cabañas jest dosyć łatwy – znajdują się one na samym końcu Avenida Roca y Coronado w 4 pierścieniu (anillo). Samochód zostawiliśmy na nowo wybudowanym parkingu i poszliśmy zobaczyć rzekę. Dzień był pochmurny i deszczowy, ale sporo młodych ludzi pływało i bawiło ssę w ‘błotnistej’ wodzie. W porze deszczowej poziom rzeki jest wysoki, ale teraz był już dosyć niski. W zimie można podobno przejść cala rzekę w poprzek, zamaczając nogi tylko do kolan. My nie chcieliśmy wejść do wody (Bóg wie, co czai się na dnie!) ani nie mogliśmy za wiele pospacerować wzdłuż rzeki, ponieważ piaszczysta plaża była miejscami zbyt wąska i podmokła.

Wkrótce zaczęło padać, wiec uciekliśmy do samochodu i udaliśmy się do dzielnicy restauracji, aby zobaczyć co maja one do zaoferowania.

DSCN0018 DSCN0020 DSCN0021 DSCN0030

DSCN0034

Cabañas są doskonałym miejscem do spróbowania tradycyjnych potraw Camba, takich jak sonsomasaco de yuca, masaco de plátano czy empanadas de arrozprzyrządzanych na otwartych rusztach (więcej informacji o tradycyjnej kuchni boliwijskich tropików znajdziesz tu—> klik). Objechaliśmy Cabañas dookoła, ostatecznie zatrzymując się na sonso (11 bs.) i piwo (18 bs.) w czystej restauracji w pobliżu głównego wejścia. Byliśmy bardzo zadowoleni z obsługi przez miłego właściciela i cieszyliśmy się obserwując zadbana psia rodzinę kręcącą się wokół stolików. Następnym razem wrócimy tu na lunch aby koniecznie spróbować sopa de mani!

DSCN0032

DSCN0033 DSCN0036

Mówi się, ze cabañas są najbardziej oblegane i jednocześnie najbardziej bezpieczne w niedziele. Dlaczego? Niestety zarośnięte brzegi rzeki przyciągają narkomanów i pijaków – szczerze mówiąc, i nam okolica wydala się podejrzana. Podobno najlepiej jest tam pojechać wczesnym popołudniem i wyjechać przed 15, później bowiem miejsce to staje się zatłoczone i głośne, a wieczorem niebezpieczne.

W sumie, Cabañas są świetnym miejscem na przekąskę i odpoczynek od zgiełku miasta (ale nie od wszechobecnej muzyki:). Można tam również zobaczyć jak typowe domy z dachami jataja (tj. plecione z suszonych liści palmowych) są budowane, pospacerować wzdłuż rzeki i porobić zdjęcia. Są tam dostępne również inne atrakcje jak mały plac zabaw dla dzieci oraz jazda konna, choć zwierzęta niestety nie wyglądają na szczęśliwe, a ich właściciele na godnych zaufania.

Ciekawostka: Cabañas del Rio Pirai zostały uznane za turystyczne dziedzictwo narodowe Boliwii.

***

Cabañas del Río Pirai is a district of thatch-roofed restaurants situated along the bank of Pirai River, where Cambas (people of Santa Cruz) go to have fun and/or relax. We visited it finally last Saturday, as the weather wasn’t great to go on other longer trip and we really wanted  to go somewhere.

Cabins are located on the previous site of the Jardín Botánico (Santa Cruz Botanical Gardens) founded by botanist Noel Kempff (after whom the beautiful and secluded Noel Kempff Mercado National Park is named). However, in 1984 there was a great flood and the river completely destroyed the botanical gardens and many neighborhoods in the area. The botanical garden has been moved to the highway on the way to Cotoca (click).

Getting to Cabañas was quite easy – we drove from the center to the end of Avenida Roca y Coronado, just past the 4th ring. We left the car on the newly built parking and went to see the river first. It wasn’t a sunny day, but quite a lot of young people were swimming and playing in the ‘muddy’ waters of Pirai. During the rainy season the river is high but now the waters were quite low. They say that in the winter time (dry season) you can walk all the way across it and it is usually only about knee deep. We didn’t want to step into the water (God knows what was on the bottom!) and we couldn’t walk along the river as the sandy beach was too narrow and wet at places.

DSCN0019

DSCN0028 DSCN0030

Then it started to rain so we run back to the car and went to restaurants district to see what they have to offer.

Cabañas are a great place to try some traditional foods like sonso, masaco de yuca, masaco de plátano or empanadas de arroz, cooked on open coals and flames (you can read more about traditional cuisine of Bolivian tropics—> here). We drove around a muddy road, finally stopping for some sonso (11 bs.) and beer (18 bs) in a clean looking restaurant close to to the main entrance. We were very impressed with the service we’ve got from the friendly owner and enjoyed watching his well taken care of dogs’ family playing around the tables. Next time we will be back for a lunch to try some sopa de mani!

They say that cabañas get very busy on Sundays and this is also the safest time to visit this place. Why? Unfortunately the obscure river bank attracts drug addicts and drunks and to be honest it looked quite dodgy to us even in daylight. Supposedly the best is to go there before the noon and leave around 3 pm, as later the place gets very crowded and loud, and in the evenings the area becomes unsafe.

All in all, Cabañas are great place to have a snack, relax, take some pictures, see how typical homes with jataja roofing (dried palm fronds woven together) are built, and have a little walk along the river. There is also a small playground and some horses to ride – however they are not very happily looking nor their owners look trustworthy.

Interesting fact: Pirai River Cabins were declared national tourist heritage of Bolivia.

DSCN0017

Cotoca – La Tabililla, Sonso y Palmitas

Tak się złożyło, ze znów zawitaliśmy w Cotoce – miasteczku oddalonym o niecałe 30 min. samochodem od Santa Cruz. Tym razem nie widzielismy leniwca, ale za to trafiliśmy na Pierwszy Festiwal ‘La Tabililla’, czyli miejscowego słodkiego przysmaku z prażonych orzeszków ziemnych w słodkiej masie z molasy nazywanej tu myląco miodem (miel), a będącej w rzeczywistości sokiem z trzciny cukrowej. Smakowało, ale nie zjedliśmy całego kawałka, bo się przesłodziliśmy:)

So, we came to Cotoca – small town just 30 minutes drive from Santa Cruz – again. This time we didn’t see any sloths, but we participated in ‘First Festival of ‘La Tabililla‘ (1er. Festival de la Tabililla), which is a local sweet delicacy: roasted peanuts in a sweet molasses called here honey (miel), being in fact dark syrup from sugar cane. Tasty treat, but we couldn’t eat the whole piece, because it was too sweet!

La Tabililla in Cotoca

Jako iż dziś była niedziela przedwielkanocna, natrafiliśmy również na inna lokalna tradycje – ręcznie wyplatane palemki z prawdziwych liści palmowych, rozłożone wzdłuż głównej ulicy prowadzącej do słynnego sanktuarium Virgen de Cotoca. Nie mogłam się oprzeć i zakupiłam jedna za 5 bs.  Prawdziwe dzieło sztuki!

As today was the Sunday before Easter, we encounter other local tradition: hand- woven Easter palmitas made of… real palm leaves, spread along the main street leading to the famous sanctuary of Virgen de Cotoca. I could not resist buying one for $ 5 bs. Small masterpiece!

Easter in Cotoca

palmita in Cotoca

Cotoka słynie również z ceramiki, którą można zakupić na każdym kroku. Ba! Jest to prawdziwy raj dla zbieraczy kiczowatych figurek – do koloru do wyboru!

Cotoca is  also famous for its ceramics that can be found everywhere! It is a true paradise for collectors of somewhat kitschy figurines:)

hecho en Cotoca

Sunday market in Cotoca

Przed wyjazdem nie mogliśmy odmówić sobie zjedzenia sonso – czyli przesmacznej masy z juki i sera na drewnianym patyku, przysmażonej na grillu (wcześniej próbowaliśmy arepe – placka z maki kukurydzianej i sera, ale aż tak bardzo nam nie zasmakował). Polecam spróbowanie tego lokalnego ‘fast foodu’ każdemu, kto zawita kiedyś w te strony!

We couldn’t leave these busy colourful town without eating sonso – yummy mass of yucca and cheese on a wooden stick, heated on the grill (we did try also arepa – a pancake made of corn flour and cheese, but we did not like it as much). I would recommend trying this local ‘fast food’ to anyone who visits Bolivian tropics!

Sunday market in Cotoca

Cotoca

Cotoca

artesania from Cotoca

artesania from Cotoca